پشت دلسوزان علمی و فرهنگی مان به که گرم باشد؟

طنز است, جدی نگیرید – بقلم رازگو بلوچ
امروز تا این لحظه که این مطلب را می نویسم, وبلاگم (با مطلب درسخواندگان و روشنفکران آینده بلوچ) بیش از 100 بازدید داشته است. خواسته ام را هم که قبلا گفته ام: بحث نظر دهی دو طرفه به منظور تولید فکر محلی! همین! اما دريغ از يك نظر! ( نظرات موجود قبل از اين آمار ارسال شده اند)

نمی دانم؛ اگر چیزی بگویم که واقعیت عینی است, به قبای بعضی ها برمی خورد که تحقیر و توهین به بلوچ است. اما به هر حال من اسمم "راز" گو است و باید رازگشایی کنم.

آخر چطور می شود بيش از صد نفر فرهیخته و اهل علم و دانش کامپیوتر و لابد مدعی سیاست مداری آن هم با چاشنی عرق قومی, بنشينند یک مقاله چالشی مرتبط با دغدغه های فردی و جمعی شان را بخوانند, اما خونسرد و منفعل, بی هیچ فکر و نظری از آن رد شوند؟
روشنفكري و يا دست كم عنوان درسخوانده دانشگاهي داشتن نتيجه اش نبايد اين باشد كه مدعيانش عادت كنند فقط روي مبل و همراه با ميل فرمودن موز حرف بزنند. در اين صورت بايد پاي آن (بزعم بعضي ها) قشري هاي جماعت تبليغ و ديوبند را بوسيد كه براي تبليغ و نشر افكار خود و جامه عمل پوشاندن به اهدافشان، همه عمر پاي در سنگلاخ ها و كوره دهات ها فرسوده اند و لنتظار مزد و منت از هيچ كس نداشته اند.

چرا خودمان را گول می زنیم و فرافکنی می کنیم که چون قجر نمی گذارد و پنجابی مانع است ما کتاب و روزنامه و فیلم و امثالهم نداریم؟ خود ما چه کرده ایم؟
گیریم که کسی کتابی را به منظور شرح درد مشترک نوشته باشد, آیا در شرایطی هستیم که او بتواند حداقل به امید سه هزار تیراژ, دست به انتشارش بزند؟

اگر هفته نامه ای تحلیلی از این دست امکان انتشار داشته باشد, آیا می توان به امید وصول مداوم 4 مقاله جاندار و فروش تیراژ چند هزار نسخه ای دست به ریسک انتشار آن زد؟

هنوز فیلم های بلوچی در حال ضرر دهی هستند. دوستی نویسنده می گفت که آنها چند سال پیش نشریه ای محلی را (در ایران) بصورت فتوکپی منتشر می کردند که اکثرا روی دستشان می ماند. می گفتیم مردم اگرنمی توانید به زبان بلوچی بخوانید لااقل بخریدش که به انتشارش کمک کرده باشید.

وقتی که هنوز نیم سطر نظر دهی بی هزینه اینترنتی برایمان سخت است, فکر می کنید بجز یک عاشق بی اعتنا به زندگی اش چون سید ظهور شاه هاشمی, چند کس دیگر می توانند به پشتوانه دیگران در این وادی گام برداشته و دوام پیدا کنند؟

از کلیه سایت های بلوچی می خواهم که این مطلب را منعکس نمایند تا بدينگونه شاید ذره ای در ایجاد یک موج فرهنگی و فکری سهیم شده باشیم.
رازگو بلوچ – اردیبهشت 1387